“மனிதனுக்குச் சொந்தமாக ஒரு செய்கையும் கிடையாது. செய்யுந் திறமையையும் அவனுக்குக் கடவுள் ஏற்படுத்தவில்லை. கர்மப்பயனை அவன் எய்துவதுமில்லை. எல்லாம் இயற்கையின் படி நடக்கிறது.”

 

உபன்யாசகர் தெலுங்கில் சொல்லிக் கொண்டிருப்பதை நன்றாகத் தமிழ் தெரிந்தவர்கள் , இன்னும் இதை விடத் தெளிவாக மொழிபெயர்க்கக் கூடும் .

 

இடம் : விசா பாலாஜி திருக்கோயில் .

 

ஒருமுறையாவது ஹைதராபாத் வந்தவர்கள் ‘விசா பாலாஜியைப் ‘பற்றிக் கேள்விப் படாமல் இருந்திருக்க முடியாது என நினைக்கிறேன் .அவருக்கு ஏன் இந்தப் பெயர் வந்தது , அவருக்கும் வெளிநாட்டுத் தூதரகங்களுக்கும் என்ன தொடர்பு என்பது அவருக்கே தெரிந்த தொழில் ரகசியம் .

 

சரியாக செகந்திராபாத் ரயில் நிலையத்தில் இறங்கி , இந்த ஊர் தெலுங்கு , இந்தி , உருது கலந்த பெயர் சொல்ல முடியாத ஹைப்ரிட் மொழி தெரியாதவர்கள் ,டாக்சி வாலாவிடம் அவன் சேட்டுக்குக் கட்ட வேண்டிய வட்டிக்கும் சேர்த்து முன்னூறு  வரை அழுது ‘சிலுக்குரு’ போயும் பாலாஜியை தரிசிக்கலாம் . சரியான பஸ் நம்பர் கண்டுபிடித்துச் சென்றால் பத்து ரூபாய் கூட  ஆகாது . ஷேர் ஆட்டோவில் சென்றால் அதிகபட்சம்  இருபது ரூபாய் . நம்மூர் போல எல்லாம் சம்பல் பள்ளத்தாக்கில் இருந்து வந்தவர்கள் அல்ல இங்கே .

 

எங்களுக்கு அந்தக் கவலையே கிடையாது . எங்கள் நிறுவனத்திலேயே  லோன் போட்டு , இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு தான்  வண்டியும் , ஹெல்மேட்டும் வாங்கி வைத்திருந்தோம் நாங்கள் …… நானும் விஜயும் .இங்கு வந்து வேலைக்குச் சேர்ந்து இரண்டு வருடங்கள் ஆகிறது . எங்களைப் பற்றி சொல்ல சுவாரசியமாக என்ன இருக்கிறது , சென்ற வாரம் தான் எல் போர்டை மாற்றினோம் என்பதைத் தவிர .விசா பாலாஜியப் பற்றிப் பார்ப்போம் கொஞ்சம் .

 

இது போன்ற ஒரு ஒதுக்குப் புறத்தில் தெலுங்கு பட ஷூட்டிங் எடுக்காமல் கோவில் கட்டியவரைப் பார்த்தால் தாராளமாகக் கை  குடுக்கலாம் . ஆட்டு மந்தை அடைத்து வைக்க , பட்டை அடைத்து கொஞ்சம் சதுரம் போன்ற வடிவில் அவசரமாக ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது போலிருந்தது அந்தப் பேருந்து நிலையம் .இறங்கியதுமே ஒரு சிறுமியின் தெலுங்கில் மாட்டிக் கொண்டோம் .

 

” ரண்டி , பாலாஜிகு தெக்காய தீசுகொண்ட” என நச்சரித்துக் கொண்டிருந்தாள் .

விஜய் முடிந்த அளவு ” ஒத்த … ஒத்த … ” என்று சொல்லிப் பார்த்தான் . அவள் நேராக கடைக்கு இழுத்துக் கொண்டு போன பின் தான்  தான் விட்டாள் . தேங்காய் பழம் வாங்கியதற்கு இலவசமாக செருப்பு  வைத்துப் போகச் சொன்னாள் .

 

பள்ளி போகிறவளாக இருந்திருந்தால் ஆறாம் வகுப்பில் பிரித்திவி , சம்யுக்தாவை எப்படி அலேக்காக குதிரையில் தூக்கிச்  சென்றிருந்திருப்பார் என சரித்திர ஆராய்ச்சி செய்து கொண்டிருந்திருப்பாள் .பத்து ரூபாய் அதிகம் தந்தேன் . முப்பது ரூபைகே பாபு என பத்தை திருப்பித் தந்தாள் . நேர்மைக்கு என்றுமே ஏழ்மை தான் .

 

டிவோட்டீஸ் ஆர் பிளீஸ்டு நாட் டு கிவ் எனி தக்ஷிணா டு தி பரீஸ்ட் என நுழைவாசல் அருகிலேயே எழுதிவைத்திருந்தார்கள் . அதன் அருகே உள்ள தெலுங்கு வரிகளில் இருந்து மொழி பெயர்க்கப்பட்டதாகத் தான் இருக்க வேண்டும் . அதான் எல்லாவற்றிற்கும் சேர்த்து திருப்பதியில் மொட்டை அடிக்கிறீர்களே .

 

ஒரு ஓரத்தில் தேங்காயை உடைத்து சரிபாதியை பாலாஜிக்கும் , மீதியை சட்னிக்கும் பாலித்தீன்களில் சுருட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள் . குறுக்கெழுத்துப் பெட்டிகள் போல வளைந்து வளைந்து நீண்டிருந்த வரிசையை ஜருகண்டி ஜருகண்டியால்  துரத்தப்பட்டு கடந்து உட்ப்ரகாரத்தை அடைந்தோம் .விக்ரமாதித்தனாகவே இருந்திருந்தாலும் அடச்சே நீயே பரவாயில்லை வேதாளமே என ஓடி இருந்திருப்பான்  .

 

மிகச் சிறிய கருவறை . அதைச் சுற்றிலும் பக்த கோடிகள் பஜனை பாடிச் சுற்ற சற்றே பெரிய பிரகாரம் . கிட்டத் தட்ட எல்லோரும் அதில் ஓடிக் கொண்டிருந்தார்கள் . கையில் பால் கார்ட் போல இருந்த அட்டையில் சுற்றுகளை டிக்கடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் . அதான் கீழே ஸ்பான்சர்டு பை என ஏதோ ஜவுளிக் கடை பெயர் போடப்பட்டிருந்தது .கருவறைக்கு நேர் எதிரே இருந்த ஆஞ்சநேயரை செந்தூரம் தடவி இன்னமும் அழகாக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள் .

 

ஆரம்பத்திலிருந்தே எனக்கு இதிலெல்லாம் நம்பிக்கை கிடையாது . விஜயின் நச்சரிப்பால் தான் வந்திருக்கிறேன் .எங்கள் நிறுவனத்தில் வெளிநாடு செல்ல பதினொரு முறை பாலாஜியை எல்லாம் சுற்றத் தேவை இல்லை . ஒழுங்காக வேலை பார்த்தாலே போதும் .ஏனெனில் “எங்களுக்கு வேறெங்கும் கிளைகள்  கிடையாது ,போலியைக் கண்டு ஏமாறாதீர்கள் ” என பண்பலையில் பதற வேண்டியதில்லை . தடுக்கி விழுந்தால் அவ்வளவு கிளைகள் உள்நாட்டிலும் வெளி நாட்டிலும் . என்ன கொஞ்சம் கூஜாவும் தூக்க வேண்டும் .இன்னும் கொஞ்ச நாளில் சூரியன் மறையாத  நிறுவனம் என கும்பினியார்கள் போல் மார்தட்டிக் கொண்டாலும் ஆச்சர்யப்படுவதற்கில்லை .ஆனால் விஜயிடம் கேட்டுப் பாருங்கள் .  புதிதாகக் கற்றுக் கொண்ட அரைகுறைத் தெலுங்கில் “பேரு தா பெத்த  பேரு , தாக டம்ளர் நீலு லேது ” என்பான் .

 

என்னைப் போல அதிர்ஷ்டம் வேறு இல்லையாம் அவனுக்கு . எந்த அளவுக்கு என்றால்

கல்யாணப் பந்தியில் சரியாக அவனுக்கு முன்பு இருக்கும் இலையோடு பாயசம் தீர்ந்து போகும் அளவிற்கு . எனக்கு கூடுதலாக இரண்டு முந்திரி கிடைத்திருக்கும் .

 

விஜய் ஒழுங்காக வேலை பார்த்தும் இவரை  வந்து பார்க்காததால் தான் விசா கிடைக்கவில்லை என சாஸ்வதமாக  நம்பிக் கொண்டிருந்தான் . எனக்கு தான் அந்தக் கவலையே கிடையாதே . அதிகபட்சம் வேலைக்கு பதில் கவிதைகள் தான் எழுதியிருப்பேன் .

 

“ஏண்டா உங்க பாலாஜி விசா மட்டும் தான் தருவாரா ? “

 

பக்திப் பரவசத்தில் இருந்த விஜய் என்னை முறைத்துப் பார்த்தான் .

 

“எனக்கு விசா மட்டும் போதும் ” மீண்டும் கண்களை மூடிக் கொண்டான் .

 

“எனக்கு விசா வேணாமேடா”

 

” வேறென்ன வேணும் ?”

 

“பொங்கல் , ஒரு செட் பூரி . இப்போதைக்கு இது போதும் .. ரொம்ப பசிக்குது டா .என்ன கோவில் இது .. புளியோதரை கூட கொடுக்க மாட்டேங்கறான் “

 

“கொஞ்சம் பேசாம சாமி கும்பிட விடறியா .. இன்னும் ஒரு மாசத்தில நான் யு.எஸ் ல இருந்தாகணும் “

 

இதற்கு மேல் பேசினால் புஷ்ஷிடம் புகார் செய்தாலும் செய்வான் .கோவிலை ஒருமுறை சுற்றிப் பார்த்தேன் .

 

 

பாலாஜியை தரிசிக்கும் கூட்டத்தை விட பிரகாரத்தைச் சுற்றி வருவோர் கூட்டம் தான் அதிகமாக இருந்தது .எத்தனை பேர் ?  எத்தனை ஆசைகள் ? எத்தனை பிரார்த்தனைகள் ? 

அந்த நெற்றி தெரியாமல் நாமமிட்டிருக்கும் பெரியவர்க்கு என்ன பிரார்த்தனை இருக்கும் ?

பெண்ணின் திருமணம் ? அந்த மஞ்சள் சட்டை போட்டவருக்கு ? பிரமோஷன் ? இதில் எத்தனை பேருக்கு  விஜய் போல் விசா கனவு ?பாவம் பாலாஜி .

 

கஷ்டப்பட்டு நடந்து செல்லும் அந்தப் பாட்டிக்கு ? அவர் கைப்பிடித்து அழைத்துச் செல்லும்  அந்தப் பெண்மணிக்கு ??

 

அந்தப் பெண்மணி … நாற்பது ,நாற்பத்தைந்து வயது இருக்கும் .எங்கோ பார்த்த  முகம் .

அந்தக் கண்கள் நிச்சயம் என்னால் மறக்க முடியாதவைகள் .. எங்கே ?எங்கே பார்த்திருக்கிறேன் ?? நினைவு படுத்த முடியவில்லை . விஜயிடம் கேட்கலாம் என்று திரும்பினேன் .

 

 

“வாடா சுத்திட்டு வரலாம்  “

 

“எனக்கு தான் விசா வேண்டாமே “

 

“விசா மட்டும் இல்ல .. என்ன கேட்டாலும் தருவார் டா ” விடுவதாகத் தெரியவில்லை .

 

“படுத்தாத டா .. பதினொரு தடவை சுத்தனுமாம் .. பலிச்சிட்டா நூத்தி எட்டு தடவையாம் .. 

போ போ .. சுத்திட்டு வா .. நான் ஓரமா உட்க்கந்து தேங்காய் சாப்ட்டு இருக்கேன் “

 

“தம்பி , அப்டி எல்லாம் சொல்லபிடாது .. ரொம்ப ஷக்தி படச்ச கடவுள் பா ”

 

அதே பெண்மணியும் அந்தப் பாட்டியும் .. அவரே தொடர்ந்தார் .

 

“நம்பிக்கை இல்லாமையா இவ்ளோ பேர் சுத்தி வரா .. என் மாமி இவங்க . இத்தனை வயசுக்கப்பறமும் சுத்தி வராள்ன்னா  வேறென்ன   காரணமா இருக்க முடியும் ??”

 

“நீங்களே நல்லா சொல்லுங்கம்மா ..” விஜயும் சேர்ந்து கொண்டான் .

 

“இல்லைங்கம்மா .. நான் “

 

“நீயும் எதையாவது மனசில நெனச்சிகோ.. கண்டிப்பா நடக்கும்பா .. ஏதோ நம்ம ஊரு பிள்ளைங்க ,அதான் சொல்றேன் ..  போப்பா போ “

 

என்னால் தட்ட முடியவில்லை .அந்தக் கண்கள் . எங்கே ? எங்கே ?

 

“அவங்களை எங்கயோ பார்த்தா மாதிரி இல்ல ?” விஜயிடம் கேட்டேன் .

 

“இல்ல ” ஒரு வார்த்தையில் பதிலளித்து விட்டு சுற்றத் தொடங்கினான் .

சுற்றி முடித்து அவரிடமே கேட்டுவிடுவதென முடிவு செய்தேன் .

 

சுற்றத் தொடங்கினான் .

 

” கோவிந்தா பஜ கோவிந்தா வேங்கட ரமணா கோவிந்தா ” சிரிப்பாக வந்தது .

“வெங்கட்ட ரமணா !! ஸ்ரீ வெங்கடேசா !!”என குருக்கள் உச்ச ஸ்தானியில் கத்த, காத்திருந்தது போல் கோவிந்தா கோவிந்தா என்றார்கள் அனைவரும் . வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டே வந்தேன் . விஜய் கொஞ்சம் முன்னால்  போய் விட்டிருந்தான் .இரண்டாவது சுற்றில் என் மனம் தானாக அந்த இரண்டரை வருட ஆசையை நினைத்துக் கொண்டது . சுற்றி முடித்தது விஜய் அருகே சென்று அமர்ந்தேன் .

 

 

“நீ பதினொன்னுக்கு பதிலா பன்னெண்டு தடவை சுத்திட்ட “

 

“சரியாதாண்டா சுத்திருக்கேன் “

 

அந்த அம்மாவைத் தேடினேன் . காணவில்லை .ச்சே போய்விட்டார்கள் .

பசியும் போய்விட்டிருந்தது .பேருக்கு பக்கத்து ஹோட்டலில் (!) சாப்பிட்டு விட்டு

வண்டியைக் கிளப்பினோம் .

 

இந்த விஷயம் மட்டும் எப்படி என எனக்குப் புரிவதே இல்லை . எல்லா சந்திப்புகளும் ஏதோ ஒரு காரணத்தை   முன்னிட்டே நிகழ்கின்றன அல்லது நிகழ்த்தப் படுகின்றன .

 

 

 

———————————————————————————————————————

 

மேதிப்பட்டினம் தாண்டி சிக்னலில் மாட்டிக் கொண்டேன் .வண்டி தானாக நின்று விட்டது . விஜய் போய்விட்டான் . இரண்டு முறை உதைத்துப் பார்த்தேன் .உர்ர்ர் என்ற சத்தம் தான் வந்தது . வண்டியை ஓரம்கட்டி ஆராயத் துவங்கினேன் .எல்லா ஊர்களிலும் பெட்ரோல் திருட்டு நடக்கவே செய்கிறது .மனதிற்குள் பாலாஜியை சபித்தேன் . பெட்ரோல் பல்கிற்கு வழி கேட்டு ,டேங்க் முழுவதும் நிரப்பியாயிற்று .இரண்டு மூன்று தெருக்கள் மாறியதில் வந்த பாதை  மறந்து போனேன் . ‘அத்தடு ‘ போஸ்டர் அடையாளமாக வைத்துவிட்டு வந்திருந்தேன் . ஏதோ மாடு சாப்ட்டிருக்க வேண்டும் . காணவில்லை . யாரிடம் வழி கேட்கலாம் என பார்த்துக் கொண்டிருந்த போது , தெரு ஓரமாய் கோவிலில் பார்த்த அம்மாவும் ,  பாட்டியும் தெரு விளக்கின் அடியில் நின்று கொண்டிருந்தார்கள் . அந்தப் பாட்டி தலையை பிடித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தார் .

நடக்க முடியவில்லை போல . சுற்றி ஒரு சின்னக் கூட்டம் கூடிவிட்டிருந்தது .அருகில் சென்றேன் .  அடையாளம் கண்டு கொண்டார்கள் என்னை .

 

“தரிசனம் எல்லாம் நல்லா படியா முடிஞ்சதுங்களா தம்பி ” அக்கறையாக விசாரித்தார் . முடிந்தது முடிந்தது .  கடைசியில் கல்கண்டு தான் மிச்சம் .

 

“முடிஞ்சதுங்கம்மா . என்னாச்சு பாட்டிமாக்கு ?” நன்றாக வியர்த்து விட்டிருந்தது .

 

” மாமிக்கு நூத்தி எட்டு தடவை சுத்தினதில மூட்டு வலி வந்திடுச்சு . கார்த்தால இருந்து எதுவுமே சாப்பிடல .. சுகர் வேற ..    அதான் தல சுத்திடுத்து .. இந்த நேரம் பார்த்து ஒரு ஆடோவையும் காணோம் ” குரலில் நிறைய வருத்தம் தெரிந்தது .

 

“என்ன பாட்டிம்மா நீங்க ??  கோவில் கொழம் இருக்க வேண்டியதுதான், ஒடம்பும் முக்கியமில்லையா ..  நீங்க வண்டில ஏறுங்க .. நான் வீட்ல போய் டிராப் பண்ணிடறேன்  ”

 

“இல்லைங்க தம்பி , உங்களுக்கு வீணா எதுக்கு ஸ்ரமம் …” 

 

“நீங்க சும்மா இருங்கம்மா .. கோவில்ல  ஒரே ஊருன்னு நீங்களா வந்து நல்லது சொன்னீங்கள்ல .. இப்போ என் டர்ன் இது ..  ஒண்ணும் பேசக்கூடாது .. நீங்க ஏறுங்க பாட்டி ” எங்கிருந்து இவ்வளவு உரிமை எடுத்துக் கொள்ளத் தோன்றியதெனக்கென்று தெரியவில்லை .

 

பாட்டி மிகவும் சங்கோஜப்பட்டு ஏறிக் கொண்டார் .”அம்மாடி துளசி , செத்த  பத்திரமா இரு ”  நல்லா அத்தை . நல்லா மருமகள் . போட்டோ கிடைத்தால் மியுசியத்தில் மாட்டி வைக்கலாம் .

 

“அம்மா , நீங்க இங்கயே இருங்க .. நான் பாட்டிய விட்டுட்டு வந்து உங்களையும் கூப்ட்டுக்கறேன் .”

 

“சரிப்பா .. மாமி பாத்து கெட்டியா பிடிச்சுக்கோங்கோ , தம்பி கொஞ்சம் மெதுவா போங்கோ “

 

“நீங்க கவலையே படாதீங்க .. பத்து நிமிசத்தில வந்திடறேன் ” வண்டியைக் கிளப்பினேன் .

 

————————————————————————————————-

 

 

 

 

 

தெருவில் நுழையும் போதே தமிழ் நாட்டு வாடை வீசியது  .. அனேக வீடுகளில் வத்தக் குழம்பு .

 

” அந்த கருப்பு கலர் பெயிண்ட் அடிச்சா கேட் தான்பா ” கருப்பு . எனக்கு பிடித்த நிறமாக நான் மாற்றிக் கொண்ட ஒரு நிறம் .   என் ஆசைகளின் பிரதிபலிப்பு .நிறுத்தினேன் .

 

நேற்று பெய்த மழையின் மீதம் சுவரோரமாய் கோலம் போட்டிருந்தது .தெரு வாண்டுகள் கிரிக்கெட் விளையாடிக்  கொண்டிருந்தார்கள் .

 

“டேய் , பந்து காம்பௌண்ட்குள்ள வந்தது அவ்வளவு தான் ” பாட்டி மிரட்டிக் கொண்டே கேட்டைத் திறந்தார் . சிறுவர்கள் கிரிக்கெட் விளையாடும் எல்லாத் தெருக்களிலும் ஏதாவதொரு காம்பௌண்ட் வைத்த வீட்டுக்குள் , உள்ளே வந்து விழும் பந்தை எடுத்து வைத்துக் கொள்ள ஒரு பாட்டி இருக்கிறாள் .நான் சிரித்து கொண்டே சிநேகமாக அவர்களைப் பார்த்தேன் . முறைத்தார்கள் .

 

“சரிங்க பாட்டி , நான் போய் அம்மாவைக்  கூட்டிட்டு வரேன் ” சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே ஆட்டோவில் வந்து இறங்கினார் துளசி அம்மா .

 

“நீங்க அப்போ தான் போயிருப்பீங்க , அதுக்குள்ள ஆட்டோ வந்திடுத்து .. மன்னிச்சுக்கோங்கோ தம்பி ..  வீண் ஸ்ரமம் எங்களால ”

 

“பரவா இல்லீங்கம்மா .. திரும்பத் திரும்ப அதையே சொல்லிட்டு இருக்கீங்க .. நான் கெளம்பறேன் “

 

“அதுக்குள்ளே கெளம்பறதாவது .. எவ்ளோ ஒத்தாச பண்ணிருக்கீங்க .. ஒரு வா காப்பியாவது சாப்டிண்டு தான் போகணும் ஆமா “

 

“பரவா இல்லீங்கம்மா , என் பிரெண்டு தேடிட்டு இருப்பான் .. இன்னொரு நாள் கண்டிப்பா வந்து சாப்டறேன் “

 

சொல்லி முடிக்கும் முன் சட்டை முழுவதும் சேறாகி இருந்தது .ஒரு வாண்டு அடித்த பந்து சேற்றில் சுற்றிக் கொண்டிருந்தது .அவர்கள் முறைத்ததன் அர்த்தம் அப்பொழுது தான் விளங்கியது .அடுத்த வினாடி அந்த பகுதியில் கிரிக்கெட் விளையாடியதன்  சுவடே தொலைந்து போயிருந்தது . நான் எட்டு படிக்கும் போது பந்தை அடித்து ஒரு மாதம் காது கேட்காமல்  இருந்த சிங்கப்பூர் பாட்டி நினைவுக்கு வந்தார் . இவன் அவரது கொள்ளுப் பேரனாக இருப்பானோ .

 

 

“அச்சச்சோ , சட்டையெல்லாம் சேறாயிடுத்தே . நான் சொன்னப்போவே உள்ள வந்திருக்கலாம்ல ..   உள்ள வந்து கழுவிட்டாவது போங்க ” பாட்டி பந்தை எடுத்து வைத்துக் கொண்டார் .

 

“நீங்க செட் பண்ண ஆளுங்க தானா .. பாவம் சின்னப் பசங்க தான .விடுங்க பாட்டி ” பந்தை வாங்கி கிரௌண்டில் (!)  எறிந்தேன்  .

 

மழை வேறு விட்ட வேலையைத் துவங்கியிருந்தது மீண்டும் .

 

” உள்ள வாங்க தம்பி , என் பொண்ணு உங்களைப் பார்த்தா சந்தோஷப் படுவா .. இப்போ வர்ற நாழி தான் “

 

எங்கே இந்த மழையில் வண்டியை ஓட்டுவது . கொஞ்சம் குறையும் வரை இங்கேயே இருக்க வேண்டியது தான் .

 

“மனிதனுக்குச் சொந்தமாக ஒரு செய்கையும் கிடையாது. செய்யுந் திறமையையும்  …….”

 

உள்ளே நுழைந்தேன் .மதில் சுவர் தாண்டி குரோட்டன் செடிகள் இருக்க வேண்டிய தொட்டியில் துளசி செடி வைக்கப்பட்டு  சுற்றிலும் கோலமிடப் பட்டிருந்தது .வராண்டாவில் ஒரு சின்ன கட்டில் . அதைத் தாண்டி ஹால் . வெகு சுத்தமாக இருந்தது . அறை எங்கிலும் மனதைச் சாந்தப் படுத்தும் ஒரு தெய்வீக மணம் நிலவியது .

 

“இதான் தம்பி பாத்ரூம் ” ஒரு மூலையைக் காட்டினார்கள் .

 

கழுவிக்  கொண்டிருக்கும்  வெளியேபுதிதாக ஒரு பெண்ணின் குரல் கேட்டது . துளசி அம்மாவின் மகள் வந்து விட்டாள் போல . விஜய் என்ன செய்கிறான் என்று தெரியவில்லை . வேறென்ன செய்வான் .  ஹேண்ட்ஸ் பிரீ மாட்டிக் கொண்டு அவன்  பியான்சியுடன் பேசிக் கொண்டிருப்பான் . ஒரு முறை அப்ராட் போய் வந்ததும்  திருமணம் . இரண்டு வீட்டிலும் முடிவு செய்திருந்தார்கள் . ஆனாலும் தெய்வீகக் காதல் . அவளுக்காக நான் வெஜ் சாப்பிடுவதையே விட்டிருந்தான் . நானும் கூடத் தான் ……  வேண்டாம் .இப்பொழுது எதற்கது ?,தொடரும் போடப்பட்டு நானே எழுத மறந்து போன கதை .

 

அந்தக் குரல் மிகவும் பழக்கப் பட்ட ஒன்றாக இருந்தது . பழக்கப்பட்ட என்பதை விட என்னால் மிகவும் விரும்பப்பட்ட ஒன்றாக  இருந்தது . என்னைப் பற்றிச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள் . என்னைச் சுற்றிலும் எதோ அடர்த்தி அதிகமாவது போல் இருந்தது , எதுவோ என்னை நெரிப்பது போல் . காரணமே இல்லாமல் இதயம் அடித்துக் கொண்டது வெகு நாட்கள் கழித்து .

 

முடிந்த அளவு கறையுடன் போராடி விட்டு வெளியே வந்தேன் . ஏனோ தயக்கமாக இருந்தது .ஹாலில் யாரும் இல்லை . பாட்டி வராண்டா கட்டிலில் படுத்திருந்தார்கள் .சமையலறையில் பேச்சுக் குரல் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது .

 

ஹாலில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தேன் . முன்னால் இருந்த டீபாயில் ராபர்ட் லண்ட்லமும் , அகதா கிறிஸ்டியும் பலமுறை  புரட்டப்பட்டு கறையேறிப் போயிருந்தார்கள் .மேலும் அவர்களை துன்புறுத்த மனமின்றி அருகிலிருந்த நாற்காலியை அசைத்துச் சத்தம் எழுப்பினேன் .

 

“வந்துட்டீங்களா தம்பி , அம்மாடி இந்தா காப்பி .. தம்பிக்கு கொண்டு போய் கொடு .. நான் தோ வந்திடறேன் ” உள்ளிருந்து குரல் மட்டும் வந்தது .

 

எனக்குப் மிகவும் பிடித்த அருகாமை இன்னும் நெருங்கி , நெருக்கி வருவது போலிருந்தது .  கண்கள் அங்கும் இங்கும் அலைந்து  சுவற்றில் ஆடிக்கொண்டிருந்த புகைப்படங்களில் நிலை குத்தி நின்றது .முதல் படத்தில் பெரியவர் ஒருவரின் நினைவுப்படம்

தோற்றம் மறைவுடன் புகைந்து கொண்டிருந்தது . துளசி அம்மாவின் நெற்றியில் விபூதி மட்டும் இருந்தது நினைவுக்கு வந்தது . அடுத்த புகைப்படத்தில் பழைய ஈஸ்ட்மன் நிறத்தில் அவர்களின் திருமணப் புகைப்படம் …

 

அடுத்தது ….!!!

 

என்ன இது ?? என் கண்களை என்னாலேயே நம்ப முடியவில்லை .. கண்களைக் குலுக்கிவிட்டு நன்றாகப் பார்த்தேன் .  சேலை கட்டிக் கொண்டு மாடிப்படியின் கைப்பிடி விளிம்புகளில் சாய்ந்து நிற்கும் அந்தப் பெண் …

 

“ரகு … ஹையோ என்னால நம்பவே முடியல .. நான் .. அது  நீயா….”

 

நந்…தினி.!! என்னாலும் தான் நம்ப முடியவில்லை . புகைப்படத்தில் இருந்து கீழிறங்கி கையில் காபியுடன் நின்று  கொண்டிருந்தாள். இவ்வளவு நேரமும்  சேர்த்துத் துடித்ததற்காக சில நிமிடங்கள் ஓய்வில் உறைந்து போனது என் இதயம் .

வழக்கம் போல் இமைக்க மறந்து போயிருந்தேன் .

 

“உன்ன இங்க பாப்பேன்னு நெனச்சு கூடப் பாக்கல ..”  எனக்குப் பிடித்த கண்களில் நிறைய சந்தோசத்தைப் பார்த்தேன் .

 

நானும் தான் . பாலாஜி நீ பெரிய ஆளு .இப்பவே நேரா வந்து நூத்தி எட்டு தடவை சுத்திட்டு தான் மறுவேலை .  

 

எப்படி ?? எப்படி முடிந்தது ?

 

” …………….அவனுக்குக் கடவுள் ஏற்படுத்தவில்லை. கர்மப்பயனை அவன் எய்துவதுமில்லை. எல்லாம் இயற்கையின் படி  நடக்கிறது.”

 

உள்ளுக்குள் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த பூகம்பத்தை  ஒரு சிறிய புன்னகையில் மறைக்க முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தேன் .

 

” என்ன பேச்சையே காணோம் .. ஹலோ …. ” என் முன்னால் விரல்களை சொடுக்கி

  கையை காற்றில் அசைத்தாள்.  

 

 பாதி துவட்டியிருந்த அவள் கூந்தலில் இருந்து மழை அவள் நெற்றியில் சிறிய அருவி உண்டாக்கியிருந்தது .

 

 முழுவதுமாக நனைந்து போனேன்

 

“போச்சுடா .. இன்னைக்கென்ன மௌன விரதமா ” கலைத்துப் போட்டாள் . கலைத்தேன் .

 

“இல்ல .. நீங்க .. நீ சென்னைல இல்ல இருந்த ??” எப்போ தாண்டா நீ ஒளராம பேசப் போற .

 

“மூணு மாசம் முன்னாடி தான் டிரான்ஸ்பர் வாங்கிட்டு வந்தோம் ” இன்னமும் காலர் வைத்த சுரிதார் தான் அணிகிறாள் .

 

“அப்பா போனதுக்கப்பரம் அங்க இருக்க பிடிக்கல .. அம்மாவுக்கும் ஒரு சேஞ்சா இருக்கட்டுமேன்னு தான் “

 

“வெரி சாரி நந்தினி … ” கண்ணாடி இளைத்திருந்தது .

 

“காலேஜ்ல பேசிட்டே இருப்ப .. இப்ப என்ன ஆளே மாறிட்ட ” அவளும் தான் மாறி இருந்தாள் .

 

——————————————————————————————————————–

 

அம்மா பாட்டியிடம் என்னை அறிமுகம் செய்து வைத்தாள் . சாப்பிட்டு விட்டு தான் போகவேண்டுமென மதிய உணவு தயாரிக்கச் சென்று விட்டனர் இருவரும் .

 

நாங்கள் மாடியிலிருந்தோம் .கொஞ்ச நேரம் பேசிவிட்டுப் போங்கள் என  மழை விட்டிருந்தது .  ஆனால் மேகம் மூடியிருந்தது இன்னமும் . மீண்டும் கிரிக்கெட் விளையாடத் துவங்கியிருந்தனர் .என்னைப் பார்த்து கை அசைத்தார்கள் இப்பொழுது .

 

” கடைசியா காலேஜ்ல பார்த்தது தான .. அப்பறம் காண்டாக்டே இல்லாம போச்சு இல்ல ” தான் சைபர் டவர்சில்  வேலை பார்ப்பதில் இருந்து , நான் ஏன் மாதாபூரில் தாங்காமல் கச்சிபௌலியில் தங்கி இருக்கிறேன் என்பது வரை  ஏதேதோ பேசிக் கொண்டேயிருந்தாள் . எனக்கு தான் என்ன பேசுவதென்றே தெரியாமல் அவளையும் தரையையும்

மாறி மாறிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன் . இப்பொழுதாவது சொல்லிவிடலாமா ??

 

கல்லூரியின் கடைசி நாள் கண்களில் விரிந்தது ,

 

“ஏன்டா பாலா அப்டிப் பண்ண ?? நான் சொன்னேனா ” கண்களில் நீர் முட்டிக் கொண்டு வந்தது . நான் அவளுக்காக எழுதி வைத்திருந்த  கடிதத்தை எனக்கே தெரியாமல் அவள் ஸ்லாம் புக்கில் வைத்துவிட்டு வந்திருந்தான் .

 

“ஏன்டா இப்டி பயந்து சாகற .. நீ எப்படியும் சொல்லப் போறதில்ல . அதான் நானே வச்சிட்டு வந்திட்டேன்”

 

” இதுக்கு பேரு பயம் இல்ல .. நான் அவள எந்த வகையிலும் டிஸ்டர்ப் பண்ண விரும்பல . “

“சொல்லாம எப்படிடா அவளுக்குத் தெரியும் “

 

“தெரியணும் .. அதான் காதல் “

 

” நீ திருந்த மாட்ட “

 

” என்ன தான் இருந்தாலும் நீ பண்ணது தப்புதான் ”

 

அதற்கு மேலும் உரையாடலை வளர்க்க விரும்பாதவனாய் அவன் சென்று விட்டான் .. பின் ஒரு வழியாக அவளுக்குத் தெரியாமல் அந்தக் கடிதத்தை மீட்டுக் கொண்டு வருவதற்குள் ….

 

“இன்னும் நீ என்ன லவ் பண்றியா ?”

 

எதுவும் சொல்ல முடியாமல் , சொல்லத் தெரியாமல் குற்ற உணர்ச்சியோடு நிமிர்ந்து பார்க்கத் திராணி இல்லாமல் இருந்தேன் . எப்படித்தெரிந்தது என ஆச்சர்யப் படப் போவதில்லை . இன்று நடக்கும் எதுவுமே நம்பும் படியாக இல்லை .

 

“நீ திருட்டுத் தனமா லெட்டர எடுத்துட்டு போறதுக்கு முன்னமே நான் படிச்சிட்டேன் “

 

 

 

“சாரி நந்தினி , நான் கெளம்பறேன் ” அதற்கு மேல் என்னால் அங்கு நிற்க முடியவில்லை .

 

“இப்போ கூட சொல்ல மாட்டியா .. நான் உன்ன காதலிக்கறேனு .. என் கவிதை எல்லாம் உனக்கு தான்னு …ரெண்டு வருஷம் இல்ல எத்தன வருஷமானாலும் நீ சொல்றதுக்காக காத்திருப்பேன் ..”

 

 

காத்திருத்தலை விடத் தாங்க முடியாத ஒன்று கடைசியில் அது கை சேரும் அன்று மகிழ்ச்சியில் இதயத்தில் ஏறும் கனம் .

பாலாவிடம் சொன்னால் சந்தோசப் படுவான் .நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே பேண்ட் பாக்கெட்டில் வைபரெட் ஆனது .

 வண்டியை ஓரமாக நிறுத்தி செல்லை எடுத்தேன் . நூறு வயது . அவனே தான் .

 

“என்ன ரகு , ஆச்சர்யமா இருக்கு .. சனிக் கிழமை அதுவுமா இவ்ளோ சீக்கிரம் எழுந்துட்ட ?? “

 

———————————————————————————————————————