24 Friday Oct 2008
Posted in கவிதை
தட தடத்துச் செல்கின்றன
ரயில் வண்டிகள்
நாடு நகரங்கள் தாண்டி
காடுகள் புகுந்து மீண்டு
சில மலைகளைத் துளையிட்டு
வெகுதூரம் அழைத்துச் செல்கின்றன நம்மை
நம்முடன் ஏறிக்கொள்ள மறந்து போன
வழியனுப்பிகளின் முகங்களையும்
கடைசிச் சந்திப்புகளின் நினைவுகளையும்
நாம் ஏறிய ரயில் நிலையங்களின்
நடை மேடைகளிலேயே விட்டுவிட்டு ….
தட தடத்துச் செல்கின்றன
ரயில் வண்டிகள்
தண்டவாளங்களின் மேலும்
நாம் இறங்கிய பின்னர்
நம்முள்ளும் ….
23 Thursday Oct 2008
Posted in கவிதை
மழையில் நனைவதாய்
நெடுநேர பிரமை …
என் நீண்ட பாதை முழுவதும்
நிலவும் விண்மீன்களும்
கதை பேசியபடி வந்தும்
காற்றின் வெம்மை
மழையின் ஸ்பரிசத்திற்கு
மறுப்பு தெரிவித்தும்
22 Wednesday Oct 2008
Posted in கவிதை
இரவுகளின் அந்தரங்கங்களில் கவிந்து கிடக்கும்
ரகசியங்களின் நிழல்களை
உற்றுப்பார்த்துக்
கண்சிமிட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன
விண்மீன்கள் …
எல்லா வீடுகளின் கதவுகளும் ஜன்னல்களும்
எலிகள் வரக்கூடுமென
புகைபோக்கியின் துளைகளும் கூட
அடைக்கப்பட்ட பின்னும்
கூரைகளைத் துளைத்து
எட்டிப் பார்க்கின்றன அவைகள்
21 Tuesday Oct 2008
Posted in கவிதை
கொஞ்ச நாட்களாய் ஏனோ
என் கன்னங்களில்
சிவப்பு பூசிக் கொண்டே தான் எழுகிறது
காலைப் பொழுதுகள் …
————————————————–
நாட்காட்டியில்
தினம் நூறுமுறை
யாரும் பார்த்திடாவண்ணம்
தேதி பார்த்திடும் போது
அச்சமும் கூச்சமும் பின்னிக் கொள்கின்றன
ஒரே அலைவரிசையில் என்னை …
————————————————–
நம் திருமண இரவன்று
உனக்குப் பரிசாகத் தருவதற்காக
வைத்திருக்கிறேன்
ஒரு கோடி ஆசைகள் ….
————————————————–
என் ஒவ்வொரு நொடிகளும்
உதடுகள் துடிப்பது
அதை உச்சரிக்கும் வேளை
எண்ணித்தான் ….
————————————————–
கேட்கிறாயா இப்பொழுதே …
————————————————–
நம் படுக்கை முழுவதும்
பொம்மைகள் வைத்து
விளையாடிட வேண்டும்
சில சமயம் நீ விளையாடிட
பொம்மையாகிட வேண்டும்
நானே ….
————————————————–
கிளி ஒன்று வளர்த்து
“சீய் போடா ” என மரியாதை இல்லாமல்
அழைக்கச் சொல்லித்தர வேண்டும்
நீ வேலைக்குச் சென்று விட்ட
வெறும் பகல் நேரத்தில் …
————————————————–
திடீர் அணைப்புகள்
தினம் தேவை
திருட்டு முத்தங்கள்
தினம் ஒரு முறையாவது …
20 Monday Oct 2008
Posted in நெடுங்கவிதை
வெகு காலத்திற்கு முன்பு
காலமும் நானும் கூட
கணக்கு வைக்க மறந்துபோன
ஏதேதோ நாட்களில் தொலைந்து போன
என்னிழல்கள்
கூடியிருந்தன ஒன்றாய் …
அத்தனை நிழல்களும் ஆடையில்லாமல்
உண்மையின் நிர்வாணத்துடன்
இன்று மட்டும் உண்மை மட்டும்
உறுதியாய் இருந்தன அத்தனையும் …
இதுகாறும்
மௌனங்கள் மட்டுமே மந்திரமாய்
முணுமுணுத்துக் கொண்டிருந்த
அவைகளின் உதடுகள்
இத்தனை நாட்களுக்கும் சேர்த்து
தொலைந்த கதை பேசத்துவங்கின ..
பட்டாம்பூச்சி விற்பவன் 