உன்னைத் தின்னும் அந்தூரியப் பூக்கள்
29 Monday Mar 2021
Posted in Uncategorized
Tag Archives: tamil Kavithaigal
யௌவனத்தில் நடுங்கும் இரவு
17 Monday Aug 2020
மூன்றாம் ஜாமம் முடிவதற்கு
சற்றுமுன்பு
என் இரவினில் இறங்குகிறாய்
சலனமில்லாத் தெப்பம் போல்
என்னைப் புதைத்திருக்கும் இருளுள்
உன்னிச்சை போல் நீந்தித் திரிகிறாய்
முடிவிலா யுத்தமொன்றின் போர்முரசாய்
ஓவென்றரற்றிக் கொண்டிருக்கும்
அறையின் ஏகாந்தத்தை
உன் ஒற்றைச் சிரிப்பில்
ஊதி அணைக்கிறாய்
கூரையிலிருந்து
பெரு மழையாய் பொழிகின்றன
பனியில் உறைந்த உனது செதில்கள்
ஆயிரம் தலைகளுடன்
சுவர் மொத்தமும் நெளிகின்றது
உனது நிழல்
ஆலகாலம் போல்
காற்றை நிறைக்கிறது
உனது சுவாசம்
உனது கிசுகிசுப்பு குரலில் பாடலொன்று
இந்த இரவிற்கென
என்னை ஆயத்தப்படுத்துகிறது
எனது முதல் துளிக் கண்ணீரை
நா நீட்டிச் சுவைக்கிறாய்
மரணத்தின் வேட்கை போல்
எவ்வளவு உறிஞ்சியும்
தீரவேயில்லை உன் தாகம்
உனது யௌவனத்தில்
நடுங்கும் என் இரவு
உன்னை ஆயாசமடையச் செய்கிறது
அருகே படர்கிறாய்
உனது ஆலிங்கனத்தில்
பல நூறு மஞ்சள் பட்டாம்பூச்சிகளின்
படபடப்பு
பற்றி எரிகிறது படுக்கை
உறைபனி விரல்களால்
மார்பினை வருடிக்
கண்களை மூடச் செய்கிறாய்
காலத்திற்கும் கரைந்திராத துயரத்தையும்
நூற்றாண்டுகளின் தனிமையினையும்
என் காதோரமாய் சபிக்கிறாய்
பின்
உனது பற்களை அழுத்தி
என் கனவினை உறிஞ்சத் துவங்குகிறாய்
***
சின்னஞ் சிறிய உலகம்
14 Friday Aug 2020
கோடி யுகங்களுக்கு முன்
ஒரு பேருந்து நிலையத்தில்
உன்னைச் சந்தித்திருந்த பதினைந்தாம் நிமிடத்தில்
அனுப்பியிருந்தாய் முதல் குறுஞ்செய்தியை
பார்த்ததில் மகிழ்ச்சி என்றாய்
சிறிய உலகம் என்றாய்
நான்கு தெருக்கள் தள்ளி இருந்தும்
இத்தனை நாட்களாய் சந்திக்கவேயில்லையே
என ஆச்சர்யம் கொண்டாய்
எந்தத் தெரு என நீயும் சொல்லவில்லை
நானும் கேட்கவில்லை
அலைபேசி எண் வாங்கினாய்
தந்தாய்
அடிக்கடி பேசுவோம் என்றாய்
நீயும் அழைக்கவில்லை
நானும் நினைக்கவில்லை
நீ பேருந்தில் ஏறிச்சென்ற பின்பும்
அங்கேயே நின்று கொண்டிருந்தேன்
நீ கூறிய சிறிய உலகத்தில்
அதே பேருந்து நிலையத்தில்
எத்தனை நாட்கள் காத்திருந்திருப்பேன் என
உனக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை தானே
இன்னுமொரு யுகம் தாண்டி
அதேபோல் தற்செயலாய்
இம்முறை நாம் சந்தித்துக் கொண்டது
கலங்கரைவிளக்க வணிக வளாகத்தின்
இசைக்கோப்புகளும் பொம்மைகளும்
வாழ்த்து அட்டைகளும் வாசனைகளும்
நிறைந்திருக்கும் கடையொன்றின் புத்தகப் பிரிவில்
மறுபடியும் சிறிய உலகமென்றாய்
இந்தப் புத்தகக்கடை
ஊரிலேயே ப்ரியமான இடமென்றாய்
வெகு நாட்களாய் நீ தேடிக் கொண்டிருந்த புத்தகம்
என் கையில் இருக்க
ஆச்சர்யம் கொண்டாய்
நீ கூறிய சிறிய உலகத்தில்
இந்த ஊரிலேயே
உன் ப்ரியத்துக்குகந்த புத்தகக் கடையில்
இதே புத்தகத்தை
எத்தனை முறை கைகளில் வைத்துக் கொண்டு
நின்றிருந்திருப்பேன் என
உனக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை தானே
என்னிடமிருந்து அந்தப் புத்தகத்தை
இரவல் வாங்கிக் கொண்டாய்
நான்காவது மாடியின் உணவகம் ஒன்றில்
சுமாரான தேநீர் அருந்தினோம்
பர்கர் கடையின் முன்பு
கான்க்ரீட் கோமாளி அமர்ந்திருந்த இருக்கையில்
அருகருகே அமர்ந்து கொண்டோம்
அவனுடன் புகைப்படம் எடுத்துத்தரச் சொன்னாய்
வார்த்தைகள் தீர்ந்துபோயின
நகரும் ஏணிப்படிகள் வேகமாக இறங்கின
மின்சார ரயில் நிலையத்திற்கு தூரம்
குறைவாக இருந்தது
சரியான நேரத்திற்கு ரயிலும் வந்தது
அடுத்தமுறை சந்திக்கையில்
புத்தகத்தைத் திரும்பத் தருவதாய்
குறுஞ்செய்தி அனுப்பினாய்
நீயும் தரவில்லை
நானும் கேட்கவில்லை
அந்த சுமாரான சுவை கொண்ட தேநீர்
இன்னுமொருமுறை கிடைக்கவேயில்லை
நான் அருகே அமர்கையில்
கோமாளி ஒருபோதும் சிரிக்கவேயில்லை
மின்சார ரயில் கம்பி பற்றி
கையசைத்துச் செல்லும் எல்லாரிடமும்
உனது சாயல் தேடித் தோற்றிருந்த ஒரு நாளில்
காலம் என்னை
உனது சிறிய உலகத்தில் இருந்து
நாடு கடத்த முடிவு செய்திருந்தது
எத்தனை யுகங்கள் தாண்டியும்
இனி நிகழாது நம் சந்திப்பு
கடல்தாண்டிக் காத்திருக்க
ஒருவேளை நீ வரக்கூடும்
என்றொரு இடமுமில்லை
இல்லாத ஒன்றை எப்படி
இழக்கக்கூடும்
உனக்கென முதலும் முடிவுமான
குறுஞ்செய்தி அனுப்பி
கிளம்பும் விமானத்தைப் பழி சொல்லி
அணைத்து வைத்தேன் அலைபேசியை
இரவும் பகலும்
நிலமும் கடலும்
கடந்த
நீண்ட பயணம் அது
தரை இறங்கியதும்
உயிர் வந்த அலைபேசி
உன் மூன்றாவது குறுஞ்செய்தியை
படிக்கிறாயா என்றது
பதிலை எதிர்பாரா கேளிவியின் பதிலை
எதிர்கொள்ளத் திராணியின்றி
மீண்டும் அணைத்தேன்
பனியும் கனவும்
கண்ணீரும் புன்னகையும்
கடந்த
மூன்று தினங்களுக்குப் பின்
குறுஞ்செய்தியைத் திறந்தேன்
கடித உறை மட்டுமே இருக்க
உனது செய்தி
வரும் வழியில் எங்கோ
அலைக்கற்றைகளில் கரைந்திருந்தது
என்ன அனுப்பியிருந்தாய்
அந்தக் குறுஞ்செய்தியில் ?
மீண்டும் நீ சொல்லப்போவதுமில்லை
நான் கேட்கப் போவதுமில்லை
கடிதங்களில் காதலித்தவர்கள்
பாக்யவான்கள்
***
சிகப்பு நிற மேப்பிள் வயலின்
13 Thursday Aug 2020
Tags
உனது பாடல்
இன்றும் நன்றாக இருந்தது
உனக்கும் என்னைத் தெரிந்திருக்கலாம்
இரண்டாவது பின்வரிசை
வலதுபுறக் கடைசியில்
உனது பாடலுக்கு
வயலின் வாசிப்பவன் நான்
ஒரேயொரு முறை
என்னைப் பார்த்துப் புன்னகைத்திருக்கிறாய்
எனது சிகப்பு நிற மேப்பிள் வயலின்
அழகாய் இருப்பதாகச் சொன்னாய்
கற்றுக்கொள்ள விருப்பம் தெரிவித்தாய்
வசந்தத்தின் உச்சத்தில் மாலை
தெருக்கள் மொத்தமும் வானவில் இலைகள்
வயலினுக்காய் வீணாக வேண்டாம்
கைகள் கோர்த்து நடக்கலாம் வா
எனச் சொல்லியிருந்திருக்கலாம்
கடற்கரை ஒட்டிய
மாலுமிகள் உணவகத்தில்
ஒயின் பருகியிருந்திருக்கலாம்
அங்கிருக்கும் நடனமேடையில்
கால்கள் வலிக்க
ஆடித்தீர்த்திருந்திருக்கலாம்
படகுத்துறை பாலத்தில்
மஞ்சள் விளக்கொன்றின் கீழ்
உனக்காக எழுதிய பாடல்களை
படித்துக் காட்டியிருந்திருக்கலாம்
அதை நீ பாடக் கேட்டிருந்திருக்கலாம்
ஒருவேளை நாம் காதலித்துமிருந்திருக்கலாம்
மாறாக நான் ஒரு கனவானைப் போல்
நடந்து கொண்டேன்
கண்டிப்பாக பிறிதொருமுறை
வயலின் சொல்லித் தருகிறேன் என்றேன்
புன்னகைத்தேன்
பின் ஒருபோதும் நாம்
பேசிக்கொள்ளவயில்லை
நீ உன் பாடலும்
நான் என் வயலினுமாய்
இசை மட்டுமே நமக்கான
பேசு மொழியாயிருந்தது
ஆரஞ்சு நிற ஆஸ்பென் இலைகள்
உதிர்ந்து கொண்டேதானிருந்தன
யார் யாரோ கைகோர்த்து நடந்தனர்
யார் யாரோ ஒயின் பருகினர்
யார் யாரோ நடனமாடினர்
யார் யாரோ மஞ்சள் விளக்கின் கீழ் காதலித்தனர்
வயலினை உடைத்திருந்தேன் நான்
இதே போல நேற்றைய இரவினில்
அடுத்த கோடை விடுமுறையில்
மீண்டும் சந்திக்கலாம் எனச் சொல்லி
வராமலேயே போன
எதிர்வீட்டின் உறவுக்காரப் பெண்ணாய் இருந்தாய்
அதற்கும் முந்தைய இரவுகளில்
பல் மருத்துவனைத் திருமணம் செய்துகொண்டு
நகரத்திற்குச் சென்றுவிட்டிருந்த பால்ய சகியாகவும்
திரையரங்கமொன்றில்
பக்கத்து இருக்கையில் அமர்ந்தவளாகவும்
இரவல் புத்தகம் வாங்க வந்தவளாகவும்
வளர்ப்பு பிராணிகள் விற்பனை பிரதிநிதியாகவும்
இரத்தக்காட்டேரி ஒன்றின் மணப்பெண்ணாகவும்
இன்னபிறவாகவும் இருந்தாய்
எல்லா இரவுகளிலும்
ஒருபோதும் என் விருப்பத்தைச் சொல்லியிராத
கனவானாகவே இருந்தேன்
கார்காலம் ஒரு பேயைப் போல
நகரை விழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது
துறைமுகத்தில் கப்பலொன்று கிளம்பும்
ஆயத்த ஒலி கேட்கிறது
புறாக்கள் சுவர் பொந்துகளில்
பதுங்கத் துவங்கியிருக்கின்றன
சீக்கிரமே வந்துவிட்டிருக்கிறது இன்றைய இரவு
இந்த நகரத்தில்
ஒரேயொரு ஜன்னல் மட்டும் கொண்ட அறையில்
நான்
ஒரு காலி மதுக்கோப்பை
இன்னொரு தழும்பும் கறுப்பு மசிக்கோப்பை
கண்ணாடி மீன் தொட்டி
உன்னுடன் இருந்த பொழுது
என்னுடன் இல்லாமல் போன வார்த்தைகள்
ஏன் இப்பொழுது மட்டும்
அறை மொத்தமும்
ஏன் இந்த இரவு
தவறவிட்ட தருணங்களையும்
அது குறித்தான கற்பனைகளையும்
என்றோ நீ தந்த ஒற்றைப் புன்னகையையும் மட்டுமே
பற்றிக்கொண்டு நீளக் காத்திருக்கிறது
***
டிராகன் இளவரசி
12 Wednesday Aug 2020
Tags
கவிதை, Love poems, poem, poems, tamil, tamil Kavithaigal, tamil poem
