யௌவனத்தில் நடுங்கும் இரவு
17 Monday Aug 2020
Tag Archives: tamil poem
சின்னஞ் சிறிய உலகம்
14 Friday Aug 2020
கோடி யுகங்களுக்கு முன்
ஒரு பேருந்து நிலையத்தில்
உன்னைச் சந்தித்திருந்த பதினைந்தாம் நிமிடத்தில்
அனுப்பியிருந்தாய் முதல் குறுஞ்செய்தியை
பார்த்ததில் மகிழ்ச்சி என்றாய்
சிறிய உலகம் என்றாய்
நான்கு தெருக்கள் தள்ளி இருந்தும்
இத்தனை நாட்களாய் சந்திக்கவேயில்லையே
என ஆச்சர்யம் கொண்டாய்
எந்தத் தெரு என நீயும் சொல்லவில்லை
நானும் கேட்கவில்லை
அலைபேசி எண் வாங்கினாய்
தந்தாய்
அடிக்கடி பேசுவோம் என்றாய்
நீயும் அழைக்கவில்லை
நானும் நினைக்கவில்லை
நீ பேருந்தில் ஏறிச்சென்ற பின்பும்
அங்கேயே நின்று கொண்டிருந்தேன்
நீ கூறிய சிறிய உலகத்தில்
அதே பேருந்து நிலையத்தில்
எத்தனை நாட்கள் காத்திருந்திருப்பேன் என
உனக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை தானே
இன்னுமொரு யுகம் தாண்டி
அதேபோல் தற்செயலாய்
இம்முறை நாம் சந்தித்துக் கொண்டது
கலங்கரைவிளக்க வணிக வளாகத்தின்
இசைக்கோப்புகளும் பொம்மைகளும்
வாழ்த்து அட்டைகளும் வாசனைகளும்
நிறைந்திருக்கும் கடையொன்றின் புத்தகப் பிரிவில்
மறுபடியும் சிறிய உலகமென்றாய்
இந்தப் புத்தகக்கடை
ஊரிலேயே ப்ரியமான இடமென்றாய்
வெகு நாட்களாய் நீ தேடிக் கொண்டிருந்த புத்தகம்
என் கையில் இருக்க
ஆச்சர்யம் கொண்டாய்
நீ கூறிய சிறிய உலகத்தில்
இந்த ஊரிலேயே
உன் ப்ரியத்துக்குகந்த புத்தகக் கடையில்
இதே புத்தகத்தை
எத்தனை முறை கைகளில் வைத்துக் கொண்டு
நின்றிருந்திருப்பேன் என
உனக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை தானே
என்னிடமிருந்து அந்தப் புத்தகத்தை
இரவல் வாங்கிக் கொண்டாய்
நான்காவது மாடியின் உணவகம் ஒன்றில்
சுமாரான தேநீர் அருந்தினோம்
பர்கர் கடையின் முன்பு
கான்க்ரீட் கோமாளி அமர்ந்திருந்த இருக்கையில்
அருகருகே அமர்ந்து கொண்டோம்
அவனுடன் புகைப்படம் எடுத்துத்தரச் சொன்னாய்
வார்த்தைகள் தீர்ந்துபோயின
நகரும் ஏணிப்படிகள் வேகமாக இறங்கின
மின்சார ரயில் நிலையத்திற்கு தூரம்
குறைவாக இருந்தது
சரியான நேரத்திற்கு ரயிலும் வந்தது
அடுத்தமுறை சந்திக்கையில்
புத்தகத்தைத் திரும்பத் தருவதாய்
குறுஞ்செய்தி அனுப்பினாய்
நீயும் தரவில்லை
நானும் கேட்கவில்லை
அந்த சுமாரான சுவை கொண்ட தேநீர்
இன்னுமொருமுறை கிடைக்கவேயில்லை
நான் அருகே அமர்கையில்
கோமாளி ஒருபோதும் சிரிக்கவேயில்லை
மின்சார ரயில் கம்பி பற்றி
கையசைத்துச் செல்லும் எல்லாரிடமும்
உனது சாயல் தேடித் தோற்றிருந்த ஒரு நாளில்
காலம் என்னை
உனது சிறிய உலகத்தில் இருந்து
நாடு கடத்த முடிவு செய்திருந்தது
எத்தனை யுகங்கள் தாண்டியும்
இனி நிகழாது நம் சந்திப்பு
கடல்தாண்டிக் காத்திருக்க
ஒருவேளை நீ வரக்கூடும்
என்றொரு இடமுமில்லை
இல்லாத ஒன்றை எப்படி
இழக்கக்கூடும்
உனக்கென முதலும் முடிவுமான
குறுஞ்செய்தி அனுப்பி
கிளம்பும் விமானத்தைப் பழி சொல்லி
அணைத்து வைத்தேன் அலைபேசியை
இரவும் பகலும்
நிலமும் கடலும்
கடந்த
நீண்ட பயணம் அது
தரை இறங்கியதும்
உயிர் வந்த அலைபேசி
உன் மூன்றாவது குறுஞ்செய்தியை
படிக்கிறாயா என்றது
பதிலை எதிர்பாரா கேளிவியின் பதிலை
எதிர்கொள்ளத் திராணியின்றி
மீண்டும் அணைத்தேன்
பனியும் கனவும்
கண்ணீரும் புன்னகையும்
கடந்த
மூன்று தினங்களுக்குப் பின்
குறுஞ்செய்தியைத் திறந்தேன்
கடித உறை மட்டுமே இருக்க
உனது செய்தி
வரும் வழியில் எங்கோ
அலைக்கற்றைகளில் கரைந்திருந்தது
என்ன அனுப்பியிருந்தாய்
அந்தக் குறுஞ்செய்தியில் ?
மீண்டும் நீ சொல்லப்போவதுமில்லை
நான் கேட்கப் போவதுமில்லை
கடிதங்களில் காதலித்தவர்கள்
பாக்யவான்கள்
***
சிகப்பு நிற மேப்பிள் வயலின்
13 Thursday Aug 2020
Tags
உனது பாடல்
இன்றும் நன்றாக இருந்தது
உனக்கும் என்னைத் தெரிந்திருக்கலாம்
இரண்டாவது பின்வரிசை
வலதுபுறக் கடைசியில்
உனது பாடலுக்கு
வயலின் வாசிப்பவன் நான்
ஒரேயொரு முறை
என்னைப் பார்த்துப் புன்னகைத்திருக்கிறாய்
எனது சிகப்பு நிற மேப்பிள் வயலின்
அழகாய் இருப்பதாகச் சொன்னாய்
கற்றுக்கொள்ள விருப்பம் தெரிவித்தாய்
வசந்தத்தின் உச்சத்தில் மாலை
தெருக்கள் மொத்தமும் வானவில் இலைகள்
வயலினுக்காய் வீணாக வேண்டாம்
கைகள் கோர்த்து நடக்கலாம் வா
எனச் சொல்லியிருந்திருக்கலாம்
கடற்கரை ஒட்டிய
மாலுமிகள் உணவகத்தில்
ஒயின் பருகியிருந்திருக்கலாம்
அங்கிருக்கும் நடனமேடையில்
கால்கள் வலிக்க
ஆடித்தீர்த்திருந்திருக்கலாம்
படகுத்துறை பாலத்தில்
மஞ்சள் விளக்கொன்றின் கீழ்
உனக்காக எழுதிய பாடல்களை
படித்துக் காட்டியிருந்திருக்கலாம்
அதை நீ பாடக் கேட்டிருந்திருக்கலாம்
ஒருவேளை நாம் காதலித்துமிருந்திருக்கலாம்
மாறாக நான் ஒரு கனவானைப் போல்
நடந்து கொண்டேன்
கண்டிப்பாக பிறிதொருமுறை
வயலின் சொல்லித் தருகிறேன் என்றேன்
புன்னகைத்தேன்
பின் ஒருபோதும் நாம்
பேசிக்கொள்ளவயில்லை
நீ உன் பாடலும்
நான் என் வயலினுமாய்
இசை மட்டுமே நமக்கான
பேசு மொழியாயிருந்தது
ஆரஞ்சு நிற ஆஸ்பென் இலைகள்
உதிர்ந்து கொண்டேதானிருந்தன
யார் யாரோ கைகோர்த்து நடந்தனர்
யார் யாரோ ஒயின் பருகினர்
யார் யாரோ நடனமாடினர்
யார் யாரோ மஞ்சள் விளக்கின் கீழ் காதலித்தனர்
வயலினை உடைத்திருந்தேன் நான்
இதே போல நேற்றைய இரவினில்
அடுத்த கோடை விடுமுறையில்
மீண்டும் சந்திக்கலாம் எனச் சொல்லி
வராமலேயே போன
எதிர்வீட்டின் உறவுக்காரப் பெண்ணாய் இருந்தாய்
அதற்கும் முந்தைய இரவுகளில்
பல் மருத்துவனைத் திருமணம் செய்துகொண்டு
நகரத்திற்குச் சென்றுவிட்டிருந்த பால்ய சகியாகவும்
திரையரங்கமொன்றில்
பக்கத்து இருக்கையில் அமர்ந்தவளாகவும்
இரவல் புத்தகம் வாங்க வந்தவளாகவும்
வளர்ப்பு பிராணிகள் விற்பனை பிரதிநிதியாகவும்
இரத்தக்காட்டேரி ஒன்றின் மணப்பெண்ணாகவும்
இன்னபிறவாகவும் இருந்தாய்
எல்லா இரவுகளிலும்
ஒருபோதும் என் விருப்பத்தைச் சொல்லியிராத
கனவானாகவே இருந்தேன்
கார்காலம் ஒரு பேயைப் போல
நகரை விழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது
துறைமுகத்தில் கப்பலொன்று கிளம்பும்
ஆயத்த ஒலி கேட்கிறது
புறாக்கள் சுவர் பொந்துகளில்
பதுங்கத் துவங்கியிருக்கின்றன
சீக்கிரமே வந்துவிட்டிருக்கிறது இன்றைய இரவு
இந்த நகரத்தில்
ஒரேயொரு ஜன்னல் மட்டும் கொண்ட அறையில்
நான்
ஒரு காலி மதுக்கோப்பை
இன்னொரு தழும்பும் கறுப்பு மசிக்கோப்பை
கண்ணாடி மீன் தொட்டி
உன்னுடன் இருந்த பொழுது
என்னுடன் இல்லாமல் போன வார்த்தைகள்
ஏன் இப்பொழுது மட்டும்
அறை மொத்தமும்
ஏன் இந்த இரவு
தவறவிட்ட தருணங்களையும்
அது குறித்தான கற்பனைகளையும்
என்றோ நீ தந்த ஒற்றைப் புன்னகையையும் மட்டுமே
பற்றிக்கொண்டு நீளக் காத்திருக்கிறது
***
டிராகன் இளவரசி
12 Wednesday Aug 2020
Tags
கவிதை, Love poems, poem, poems, tamil, tamil Kavithaigal, tamil poem
நீ வருவதாய் சொன்ன
வாசலின் முன்பு தான்
நின்று கொண்டிருக்கிறேன்
வந்திருப்பது ஏன் என்று
உனக்கும் புரியும்
நீ வரச்சொன்ன காரணமும்
எனக்குத் தெரியும்
இன்னும் எத்தனை காலம்
இதே விளையாட்டு
நான் தட்டப்போவதும் இல்லை
நீ தாழ்பாள் இடவும் இல்லை
பின்னே எதற்கிந்தக் கதவு
நீ வரச்சொல்வதும்
நான் வந்து நிற்பதும்
நீ தள்ளிச் செல்வதும்
நான் தயங்கி நிற்பதும்
நீ மறுத்துப் போவதும்
நான் மரத்துப் போவதும்
மீண்டும்
நீ வரச்சொல்வதும்
நான் வந்து நிற்பதும்
கண்ணீரும் கவிதையும்
வார்த்தை மாறாமல்
நடப்பது தானே
ஏற்கனவே படித்த புத்தகம்
எத்தனை முறை புரட்டினாலும்
மாறியா போய்விடும்
கடைசி வரி
நான் வேறு புத்தகத்தைத்
தொடப்போவதுமில்லை
நீ இந்தப் புத்தகத்திற்குள்
வரப்போவதுமில்லை
பின்னே எதற்காக எழுதப்பட்டது
நமது கதை
இந்தக் கோட்டையின் உச்சியில்
உன்னைச் சிறைவைத்த டிராகனும் நீயும்
வேறில்லை என்பது
நான் மட்டுமே அறிந்த ரகசியம்
இத்தனைக்கும் பிறகு
உன் கூந்தல் ஏணி
கீழே வரக் காத்திருக்கக்
காரணம் ஒன்று தான்
நம் முதல் முத்தத்தைப்
பரிமாறிக் கொள்ளும் வாய்ப்பு
நமக்குத் தரப்படவேயில்லை
பின் எப்படித் தீரும்
நம் சாபம்
***
பறவைகளின் ஆலாபனை
11 Tuesday Aug 2020
Tags
பட்டாம்பூச்சி விற்பவன் 